شنبه ۲۰ دی ۹۹
چقدر این روزا نیاز دارم به دوباره نوشتن، دوباره خواندن، دوباره کامنت گذاشتن و کامنت گرفتن....
دستمال دست گرفتم و غبار روبی میکنم اما یکم سخته چون انگار بیشتر اون آدما رفتن و یه قاب عکس ازشون مونده اینجا...
به دلایلی نمیتونم نلی رو دوباره راه بندازم اما تو وب جدید منتظرتونم، سعی میکنم سکوت رو بشکنم و حتی شده افکار روزانه مو بنویسم تا سکوت نباشه.
دلم براتون تنگ شده، دوستون دارم:)
