يكشنبه ۱۷ تیر ۹۷
کسی از دلش خبر نداشت... انگشت اتهام به سمتش بود و آماج تهمت ها.... بی رحم، سنگدل، خودخواه...
اما چه کسی میداند در دل کسی که می رود چه می گذرد؟ حالش بد بود و این ها نمکِ زخمش بودند.همیشه کسی که می رود مقصر نیست، همیشه کسی که می ماند مظلوم و بی تقصیر نیست.
شاید آن که می رود آنقدر زخم بر تن دارد که دیگر جایی برای زخم تازه نیست، یا آنکه می ماند آنقدر فریاد زده که دیگر نای حرف زدن ندارد و در چشم دیگران می شود: مظلومِ ساکت!
+تیتر از عفیف باختری
++بیت تیتر همیشه اشکم رو درمیاره:)
