به عقیده من،مرد همسرش را زیبا می کند.
مگر می شود که مردت مدام زیبایی هایت را ستایش کند و تو روز به روز،زیباتر نشوی؟
مگر می شود به چشمش زیباترین باشی و خودت را دست کم بگیری؟
نه. نمی شود. زن با توجه زیبا می شود،زن گل است،باید نازش راکشید،باید طوری محو تماشایش شوی که گویی زیباترین تابلوی جهان پیش روی توست.
آری،باید محو تماشایش شوی تا زیبایی اش را درک کنی.
گیسوان همچون ابریشمش را باید لمس کنی تا معنی لطافت را دریابی،می توان در امواج موهایش،غرق خوشبختی شد.
نمی شود خم ابروانش را ببینی و دل نبندی.
چشم هایش...آه از چشمانش....دریایی ست از آرامش و آرامش و آرامش.
لبانش خواهان هزار باره ی بوسه هایت است،عشق را معنا می کنند.
فکرش را بکن،وقتی این همه زیبایی را بستایی،با لبخندش و برق چشمانش چه محشری بر پا می کند.
مگر می شود این ها را دید و سکوت کرد؟
مگر می شود عطر تنش را نادیده گرفت؟
مگر می شود وقتی دستانت را لمس می کند،غرق خوشبختی نشد؟
دیوانگی محض است اگر بگذاری زیبایی های همسرت،گل زندگیت،با نادیده گرفتن رو به زوال برود.
مردان سرزمینم،ابراز علاقه نکردن،حیا نیست،خودِ خودِ خطاست.
تو یک بار بگو:همسر زیبایم چه حس خوبیست بودن در کنارت،تا همسرت هزاربار زیباتر شود و در عشق به جایی برسد که مجنون هم به گردپایش نرسد.
از به آغوش کشیدنش شرم مکن،مگر آغوشت جز برای اوست؟
دستانش را بگیر،بگذار تمام شهر بدانند عاشقش هستی، بگذار بدانند کوهی چون تو،پشت و پناهش است.
*به قلم:dr-nelii*
